Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin 1 Temmuz 2024'te tatile girecek olması, SSK ve BAĞ-KUR emeklilerinin yaşadığı ekonomik zorlukları yeniden gündeme taşıdı. Ocak 2024'te yapılan %37,57 oranındaki zam, yüksek enflasyon karşısında yetersiz kalırken, hükümetin ek %5'lik artışı da beklentileri karşılamadı. Emekli maaşlarının enflasyonla uyumsuzluğu, gıda fiyatlarındaki artış ve düşük faiz politikaları, emeklileri açlık sınırının altında yaşamaya mahkum ediyor. Sosyal devletin temel görevlerini yerine getirmesi için acil çözümler beklenirken, meclisin tatile çıkması, emeklilerde derin bir hayal kırıklığı ve vicdani yara yaratıyor. Meclis Tatil Kararı ve Emeklilerin Hayal Kırıklığı Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin 1 Temmuz 2024 tarihinde tatile gireceği açıklandı. Ancak bu tatil kararı, hükümetin SSK ve BAĞ-KUR emeklilerine yönelik tutumunu gözler önüne seriyor. Ocak 2024'te yapılan zam oranının %37,57'de kalması, emekliler için büyük bir hayal kırıklığı yaratmıştı. Hükümetin bu durumu telafi etme çabasıyla maaşları %5 oranında artırarak %42,57’ye yükseltmesi de yetersiz kaldı. Yüksek Enflasyon ve Emeklilerin Alım Gücü Türkiye'de enflasyon oranları yüksek seyrediyor, bu durum en çok sabit gelirli ve emekli vatandaşlarımızı etkiliyor. TÜİK ve ENAG verilerindeki büyük farklılıklar, resmi enflasyon oranlarının gerçek yaşam maliyetlerini yansıtmadığını gösteriyor. ENAG verilerine göre, gerçek enflasyon oranları %127,21 gibi yüksek seviyelere ulaşmışken, emekli maaşları bu artışa ayak uyduramıyor. Gıda fiyatlarındaki sürekli artış, emekli vatandaşlarımızın zaten kısıtlı olan bütçelerini daha da daraltıyor. Emekliler, temel gıda maddelerine dahi ulaşmakta zorluk çekiyor. Düşük Faiz Politikası ve Döviz Kurundaki Artış Merkez Bankası'nın düşük faiz politikası, Türk lirasının değer kaybetmesine yol açarak enflasyonu daha da tetikliyor. Döviz kurundaki artış, ithalat maliyetlerini artırıyor ve bu da temel ihtiyaç maddelerinin fiyatlarının hızla yükselmesine neden oluyor. Emekli maaşları, bu fiyat artışları karşısında eriyip gidiyor. Emekliler, geçim derdiyle boğuşuyorlar. Sosyal Devletin Sorumluluğu Bir sosyal devletin en temel görevlerinden biri, vatandaşlarının insanca yaşayabileceği şartları sağlamaktır. Ancak, Türkiye'de mevcut ekonomik politikalar ve yüksek enflasyon oranları, emeklilerimizi açlık sınırının altında yaşamaya mahkum ediyor. Bu durum, sosyal devlet anlayışının ciddi bir şekilde sorgulanmasına neden oluyor. Emekliler, yıllarca çalışarak verdikleri emeklerin karşılığını alamıyorlar ve adeta kaderlerine terk ediliyorlar. Çözüm Önerileri ve Beklentiler Emeklilerimizin yaşam standartlarının yükseltilmesi için acilen atılması gereken adımlar bulunmaktadır: Emekli Maaşlarının İyileştirilmesi: Emekli maaşları, gerçek enflasyon oranları dikkate alınarak yeniden düzenlenmeli ve yeterli bir yaşam standardı sağlayacak seviyelere çıkarılmalıdır. Gıda ve Temel İhtiyaç Maddelerinde KDV İndirimi: Gıda ve temel ihtiyaç maddelerinde KDV indirimi yapılarak, emeklilerin alım gücü artırılmalıdır. Sağlık Hizmetlerine Erişim: Emeklilerin sağlık hizmetlerine ücretsiz ve kolay erişimi sağlanmalıdır. Özellikle yaşlılık döneminde artan sağlık harcamaları, emekliler için büyük bir yük oluşturmaktadır. Toplu Taşıma ve Sosyal Hizmetler: Emekliler için toplu taşıma ve sosyal hizmetlerde indirimler sağlanmalı, sosyal yaşamlarını sürdürebilmeleri için destekler artırılmalıdır. Meclisin Sorumluluğu Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin tatil kararı, emeklilerin yaşadığı bu zorlu süreçte büyük bir sorumsuzluk örneği olarak görülüyor. Emekli maaşları en azından yeni belirlenecek asgari ücretle eşitlenmeli ve emekli vatandaşların yaşam standartları insanca yaşayacak seviyeye getirilmeli. Aksi halde, vekillerin tatile çıkması, emeklilerde derin bir vicdani yara açacak ve hükümetin sosyal devlet anlayışının sorgulanmasına yol açacaktır. Sonuç olarak, Türkiye'deki emeklilerin yaşadığı ekonomik zorluklar ve hükümetin bu konudaki yetersiz tutumu, ciddi bir sosyal kriz yaratmıştır. Bu durumun çözümü için acilen gerekli adımlar atılmalı ve emeklilerin insanca yaşayabileceği bir hayat standardı sağlanmalıdır. Meclisin bu soruna kayıtsız kalması, ülkemizin sosyal yapısına ve adalet anlayışına büyük zararlar verecektir.