Bugün, her adımında tarih kokan Beyoğlu’nun İstiklal Caddesi'nde, Zübeyir Ocakbaşı'nda yılların eskitemediği dostum Mehmet Baran’ı ziyaret etme fırsatım oldu. Edebiyat Magazin Gazetesi'nin yazarı olarak, asker arkadaşım olan Mehmet ile buluşmak her zaman olduğu gibi, bu sefer de büyük bir heyecan ve mutluluk verdi. Yanımda, yoldaşım ve baş yazarımız Gönül Doğan da vardı. Beyoğlu'na gelmişken, devremizle buluşmamak olmazdı.

Mehmet Baran, öyle bir dosttur ki sıcaklığı ve müşfikliğiyle herkesin gönlünde taht kurar. Türk insanının içtenliği ve samimiyeti, onun her davranışında, her sözünde can bulur. İstanbul’un bu kadim semtinde, eski bir dosta verilen değerin, yıllar geçse de asla yitirilmediğini bir kez daha hissettim.

Askerlik, birçok kişinin hayatında unutulmaz izler bırakır. Mehmet Baran ve benim dostluğum da, o zorlu günlerden kalma bir emanet gibi bugünlere taşınmıştır. Her ne kadar senede birkaç gün buluşsak da, o kısa anlar bile eski günlerin hatıralarını yeniden canlandırır, unutulmaz dostluğun sıcaklığını hissettirir.

Baran, dostlarına her zaman açtığı o sıcacık kapısıyla, yalnızca bir arkadaş değil, adeta bir ağabey, bir sığınaktır. Onunla geçirilen vakitler, sadece yemeklerin değil, muhabbetin de en leziz haliyle yaşandığı anlardır. Gönül Doğan ve ben, bu samimi ortamda, askerlik anılarının ve paylaşılan duyguların değerini bir kez daha anladık.

Türk insanının asker arkadaşlığı, tıpkı Mehmet Baran’ın dostluk anlayışı gibi, ömür boyu süren bir bağlılık, unutulmayan bir can dostluğu simgesidir. Bu dostluk, yıllar geçse de, mesafeler araya girse de hep aynı sıcaklıkla devam eder. Mehmet Baran, sadakatli ve müşfik kişiliğiyle, işte bu değerleri en güzel şekilde yaşatır ve hatırlatır.

Zübeyir Ocakbaşı’nda yudumlanan her çay, paylaşılan her anı, bu dostluğun ebedi sıcaklığını taşır. Bu dostluk, edebiyatın da, hayatın da en güzel öykülerinden biridir.