Koca şehir
Istanbul!...
Yıkılıyorsun
Hırsından ,
Parça parça
Gökten yere doğru...
Bu yemişliğin
Milyonlarca ömürü
Bu yıkmışlığın,
Milyarlarca canı...
Kirlettiğin gökyüzü gibi,
Kirlettin gönülleri,
Bir yalan uğruna...
Gülme istemem,
Hasılı bi düşman gibi,
Geç yine karşıma,
Üsküdar'da
Heybetini anlat...
Övün cahil kulların
Haksızlıkları ile
Kır yine yazan kalemleri,
Kes doğru söyleyen dilleri...
Deli et
Gerçege tapmış
Fikirleri...
Suyun da yıkamaz seni
Bu kir gitmez diye...
Bir taş idin
Bir parça ışık,
Ve bin zulüm
Insanca yaşamaktan uzak insanlıkla...
Yine de umuduna aşık ettin
Insanlarını,
Bir gün güler diye insanlık
Komple yekün,
Bu dar sokaklarında...