Yazar: Habil Yaşar

Birçoklarının kolay düşündüğü, ancak çok azının oldukça karmaşık bir süreç olduğunu anladığı şeydir - yazmak. Herkese nasip olmayan ama herkesin iç mekânın en gizli noktalarına kadar nüfuz eden, sonsuz bir ihtiyaçtır - yazma arzusu.

Zamanı ve mekanı ne olursa olsun, o anı bulduysa, tutsak eder; o kadar kuvvetlidir ki, elinden kaçamazsın - yazma yeteneğinin. En hassas insanların kalplerinde yavaş yavaş büyüyerek ve bir anda bir yanardağ gibi patlayarak varlığını göstermektir - yazmak. Yanan bir kalbiniz ve her şeyi duyma yeteneğiniz yoksa, yazmanın ne olduğunu nasıl anlayacaksınız? Tutsağı olduğunuzda size hizmet etmeye hazır bir kadın gibidir - yazmak. Sadece yüzünde değil, aynı zamanda onu içinde hissetmeyi, onunla oynamayı sevecek kadar şımarıktır – yazmak.

Kaprislerine dayanabileceğiniz kadar, size büyüklük getirmekte asla cimri değildir - yazmak. Bazen bilmediğiniz bir nedenden dolayı kaçabilir; sizi günlerce, aylarca, hatta yıllarca bekletebilir ve bekleyip ondan sonsuza kadar ayrı kalacağınızı düşündüğünüzde aniden kalbinizin kapısını çalar ve onu bu kapıdan içeri aldığınızda öyle mutlu olursunuz ki bir ömrün yükünü omuzlarınızdan kaldırdığını düşündüğünüz derecede size mutluluk sunar - yazmak.

Sonuç olarak bazen yıllardır düşündüğünüz konuyu aylarca yazamamaktır - yazma isteği. Geliş saatini ondan başka kim bilebilir ki? Ve bazen yazmak sizi günden güne, adım adım takip edebilir ve onunla ruhla can gibi yaşarsınız zamanı. Hiçbir şeyin size bağlı olmadığını ve sizin onu beklemenizle değil, onun sizi yakalamasına bağlı olduğunu hatırlamaktır sadece. Ve bunu unutanlar, ömürlerini yazmak için harcarlar ve sonunda ne yazıları onları ebedi kılar, ne de yazdıklarıyla övünebilirler.

Sizi sizden alamıyorsa, anlamadığınız yerlere götürmüyorsa düşünceleriniz, o zaman çölde su aramak gibi vakit harcamaktır - yazmak. Nasıl toprak suyla yetiştiriliyorsa, yazı da yetenekle büyür, duyarak yaşanır ve o zaman kişi konuşarak beceri gösterebilir.

Yazabilecekleriniz ne olursa olsun, yazamadıklarınız sizi düşündürmeli; yazamadıklarınızı da zamanla düşüncelerinizle fethedebilirsiniz. Zaman her şeyin anahtarıdır ve anahtar zamanın derinliklerinde gizlenmiş gizemli bir araçtır. Bu aracı kullanabilenler istediklerini kazanırlar. Sonunda sonsuz sonsuzlukta sonsuz mutluluğu arayıp bulabilmektir - yazmak...

Azarbaycan

Çoxlarının asan düşündüyü, azlarının isə olduqca mürəkkəb proses olduğunu anlamasıdır yazmaq. Hər kəsə nəsib olmayan, ancaq hamının daxilinin ən gizli nöqtələrinə qədər sirayət edən əbədi bir tələbatdır – yazmaq arzusu.
Zamanından, məkanından asılı olmayaraq o səni haqladısa, əsirinə çevirir, onun əlindən heç yana qaça bilməyəcək dərəcədə qüvvətlidir – yazmaq vergisi.

Ən çox həssas olan insanların qəlbində zərrə-zərrə böyüyərək, anidən vulkan kimi partlamaqla özünün mövcudluğunu göstərməkdir yazmaq. Əgər yanar qəlbin, hər şeyi duyacaq istedadın yoxdursa, axı necə qavraya bilərsən nədir yazmaq. Sən onun əsirinə çevrildikcə, o da sənə xidmət etməyə hazır olan bir qadın kimidir yazmaq. Yalnız üzdə deyil, onu içdə hiss eləməyi, nazı ilə oynamağı sevəcək qədər ərköyündür – yazmaq.

Şıltaqlığına dözə biləcəyin qədər sənə böyüklük gətirməkdə əsla xəsis deyil – yazmaq. Bəzən bilinməyəcək səbəbdən uzaqlaşıb yan qaça da bilər, günlərlə, aylarla, hətta illərlə də gözləməyə məhkum edər səni və sən gözləyə-gözləyə ondan həmişəlik ayrıldığını düşündüyün zamanda anidən döyülər ürəyinin qapısı və sən onu bu qapıdan daxil edəndə bir ömrün yükünü çiyinlərindən atdığını sandığın dərəcədə xoşbəxt olmaq xoşbəxtliyini bəxş edər sənə – yazmaq.

Nəticədə bəzən illərlə düşündüyün mövzunu, aylarla yaza bilməməkdir – yazmaq arzusu. Onun gəlişinin zamanını ondan başqa kim bilə bilər ki? Və bəzən səni günbəgün, addımdaaddım izləyə də bilər yazmaq və sən onunla ruhla can kimi yaşayarsan zamanı. Heç nəyin səndən yox, məhz ondan asılı olduğunu, sənin onu gözləməyinlə yox, onun səni yaxalamağıyla bağlı olduğunu unutmamaqdır sadəcə. Və bunu unudanlar sadəcə yazmaq üçün çabalaya-çabalaya keçirərlər həyatı və sonda nə yazıları əbədiyyətə qovuşdurar onları, nə də onlar yazdıqları ilə öyünə bilərlər.

Səni səndən alıb özündə anlamadığın məkanlara götürə bilmirsə düşüncələrin, o zaman səhrada su axtarırcasına boşuna zaman xərcləməkdir – yazmaq. Torpaq su ilə becərildiyi kimi, yazmaq da istedadla yetişib, duymaqla yaşanar və o zaman sözünü deməklə hünər göstərməyə qabil olar insan.

Nələri yaza bildiyindən asılı olmayaraq, nələri yaza bilmədiklərin düşündürməlidir səni və sən düşüncələrinlə fəth edə bilərsən zamanla yaza bilmədiklərini. Zaman hər şeyin açarı, açar isə zamanın dərinliklərində gizlənən sirli bir vasitədir. Bu vasitədən istifadə etməyi bacaranlar nail ola bilər istədiklərinə. Sonda sonu olmayan sonsuzluqda əbədi səadəti axtarıb tapa bilməkdir – yazmaq.