Aşk, dile ne kadar kolay, yaşaması ise ne kadar karmaşık bir kelime. Pek çoğumuz hayatımızın bir döneminde "deli gibi âşık" olduğumuzu düşünmüşüzdür. Peki, gerçekten aşkı yaşadık mı, yoksa yalnızca yanılgılar içinde mi kaybolduk?

Günümüz ilişkilerine baktığımızda, aşkın çoğu zaman fiziksel çekime, anlık heyecanlara ya da sosyal medyada sergilenen gösterilere indirgendiğini görüyoruz. Oysa aşk, bunların hiçbiri değildir. Sarıldığında huzur bulmak mı, kokusuna hayran kalmak mı, dış görünüşüne tutulmak mı aşk? Bunlar olsa olsa birinin yanında mutlu olmayı anlatır ama aşkı anlatmaz. Aşk, çok sevmek değildir; aşk, varlığını tüm hücrelerinde hissetmektir. Onu gördüğünde, dünyadaki en güzel insan olduğunu düşünmek, gözlerindeki anlamı herkesten farklı okuyabilmektir.

Aşk, cinsel yakınlık, dokunuş ya da tutkuyla ölçülemez. Gerçek aşk, içten gelen bir bağdır. Birlikte susabilmek, konuşmadan anlayabilmek, en basit şeylere bile birlikte gülebilmek, sıradan bir günü unutulmaz kılabilmektir. Aşkın temelinde en yakın dostluk yatar. Eğer birine gerçekten âşıksanız, onunla yalnızca sevgili değil, en iyi arkadaş olursunuz.

Günümüzde aşk sıkça sahiplik duygusuyla karıştırılıyor. Kıskançlık krizleri, "ilk mesajı kim atacak" oyunları, sürekli karşı taraftan ilgi beklemek… Bunlar aşk değil, güvensizliğin, bencilliğin ve egonun oyunlarıdır. Gerçek aşk, gurur duvarlarına çarpmaz. Affetmeyi, anlamayı ve gerektiğinde fedakârlık yapmayı öğretir. Aşk, karşılıklı yaşanır; tek taraflı olduğunda sadece acıdır.

Aşk, ayrılıklarla ölçülen bir duygu değildir. Birlikteyken var olup, ayrıldığında tamamen kaybolmaz. Gerçek aşk, zaman aşımına uğramaz; ne kadar zaman geçerse geçsin, o insana dair hissettiklerin bir köşede hep saklı kalır. Aşkın süresi de kıstası da yoktur. Kimileri için birkaç ay içinde yeşerir, kimileri için yıllarca süren bir yolculuktur.

Bugün aşkın çoğu zaman yanlış tanımlandığını görmek üzücü. Aşk, yalnızca bir ilişki durumu değildir. Aşk, iki kişilik bir dünyadır. Sosyal medya hesaplarında gösteriş yapmak, aşkı başkalarına kanıtlamaya çalışmak, ayrılık sonrası hemen başka birine yönelmek aşk değildir. Aşk, yalnızca iki kişi arasında yaşanır ve kimsenin onayına ihtiyaç duymaz.

Peki, şimdi tekrar düşünelim: Gerçekten aşkı yaşadık mı, yoksa yalnızca bir yanılgının içinde mi kaybolduk? Eğer aşk dediğimiz şey, ayrılıktan kısa bir süre sonra unutuluyorsa, yerine bir başkası konabiliyorsa, acısını dahi hissettirmiyorsa, o gerçekten aşk mıydı?

Belki de aşk sandığımız birçok şey yalnızca bir alışkanlık, bir tutku, bir hayaldi. Ama eğer bir gün, o insanın sesi bile tüm dünyanızı doldurabiliyorsa, işte o zaman gerçekten âşık olduğunuzu anlayacaksınız.