Güven Albayrak

Başlangıçta her şey eksik gibiydi, değil mi? Yaşarken bir şeylerin hep bir parça eksik olduğunu düşündük, koşuşturmamızda tamamlanmayı aradık. Hep bir fazlasını isterken, sahip olduğumuz küçük değerleri gözden kaçırdık. Hayatın sana verdiği, gözlerinin önünde duran hazineleri görmek istemedin, çünkü daha çok şeyin hayalini kuruyordun.

İşte bu yüzden, belki de asıl yoksulluğumuz, sahip olduklarımızın kıymetini bilmemenin getirdiği eksiklik. Sadece para ve maddiyatla ölçülemeyecek bir yoksulluk bu: "Açgözlülük," diye fısıldar kalbimiz. Daha fazlasını istemekle hep biraz eksik hissetmeye, yetmemeye mahkûmuz sanırız. Bir gün durup, sahip olduklarımıza daha yakından baksak, o zamana dek göz ardı ettiğimiz ne büyük bir zenginlik sakladığını görebiliriz.

Eğer gerçekten dönüp bakabilsek, doğanın ritmini, her gün yeniden yeşeren umudu ve kendi içimizdeki iyileşme gücünü hissederiz. Gördüğün bir çiçeğin açışını hatırla; ne acele eder ne de sahip olduklarını kaygı eder. Kendi doğasında, kendini olduğunca açar ve öylece kalır. Onun gücü, doğal ritminde saklıdır. Bize de bu akışın bir parçası olduğumuzu hatırlatır. Belki de tam da bu, asıl zenginliğin işaretidir.

Yaşamın küçük parçalarından, anlardan aldığımız huzur, aslında büyük bir güç. Yavaşça, sabırla işlenmiş bir el işçiliği gibi, hayatımıza değer katmak için ne paraya ne de unvana ihtiyaç duyar. Bir nefesin huzurunda, sağlığımızda, hatta yüreğimizde biriktirdiğimiz sevgilerde saklıdır gerçek zenginlik.

O yüzden her sabah uyanırken, sahip olduğun her şeyin farkına varmayı kendine hatırlat. Bize sunulan her şey, bu yarışı tamamlayabilmek için yeterlidir; çünkü evrendeki her şey, her şeyden önce kendi ritminde, kendini yenileyerek yaşar. İşimizi severek, içimizdeki inanca sarılarak, evrendeki yerimizi en sade, en içten halimizle kabul ettiğimizde, başarı da huzur da ardımızdan gelir.

Kendine bir iyilik yap bugün. Sahip olduğun her şeye bak ve teşekkür et. Belki de en büyük zenginliğin, farkında olmadan sana sunulmuş bir hediye olduğunu göreceksin.