Belirsizlik… İçinde kaybolduğumuz, çıkış noktası aradığımız, zaman zaman nefes almamızı zorlaştıran o tanıdık duygu. Bugün Türkiye’nin sokaklarında, iş yerlerinde, evlerinde, hatta zihinlerinde en çok hissedilen şey belirsizlik değil mi? Ekonomik dalgalanmalar, sosyal değişimler, iş hayatında artan kaygılar… İnsanlar yönlerini kaybetmiş gibi.

Oysa unutmamamız gereken bir gerçek var: Sis dağılır, yol belli olur.

Liderlik, yalnızca bir unvan ya da makamla sınırlı değil. Hepimiz, bir şekilde kendi hayatlarımızın, ailelerimizin, küçük ya da büyük topluluklarımızın liderleriyiz. Peki, belirsizlik dönemlerinde nasıl bir tutum sergilemeliyiz?

Öncelikle, iletişimden kopmamalıyız. İnsan içine kapanmaya, yalnız hissetmeye meyilli. Oysa en çok ihtiyacımız olan şey, birbirimizi dinlemek ve anlamak. Sadece "Nasılsın?" diye sormak bile bir insanın içindeki kara bulutları dağıtabilir.

İkinci olarak, kendi kırılganlıklarımızı kabul etmeliyiz. Güçlü görünmek için kendimizi zorlamanın anlamı yok. Hepimiz zorlanıyoruz, hepimiz bazen yetersiz hissediyoruz. Bunu saklamak yerine paylaşmak, topluluk bilincini güçlendiren en önemli adımlardan biri.

Bir de yargılamaktan kaçınmalıyız. Özellikle sosyal medyanın hızlı tepkilerle dolu dünyasında, insanlar anlamaya çalışmak yerine suçlamaya daha yatkın. Oysa bu dönemde en çok ihtiyacımız olan şey empati.

Ve en önemlisi, umudu diri tutmalıyız. Evet, şu an her şey bulanık görünüyor olabilir. Ama tarih bize defalarca gösterdi: Hiçbir sis sonsuza dek sürmez. Bugün belirsizlik içinde kaybolduğumuzu hissetsek de, ilerlemeye devam ettikçe yolumuz netleşecek.

Türkiye’nin bugün en çok ihtiyacı olan şey, birlikte yürümek. Sesimizi kısmadan, sessizliğe gömülmeden, konuşarak, paylaşarak, dinleyerek… Unutmayalım, sis dağılır, yol belli olur.

— Güven Albayrak